Mustafa Kemal ATATÜRK'ün Kendi Şiirleri

[yazgüneşi]

--------------------------------------------------------------------------------

Bir Askerin Mezarına

surada, kabrin üzerinde konulmus bir,
Beyaz tas var, onun altında bayraklar
Temevvüç ederken, kelleler uçusurken...
Celâdeti tâbân olurken aldıgı cerîhai mevt
İle bu âlemi hîçîye vedâ etmis bir
Asker yatıyor...
Onun hâbı istirahate çekildigi su
Makberin üzerine rüfekası eski teessür döktüler.
Kadınlar dümü rizi mâtem oldular. İhtiyarlar
Nâle eylediler, çocuklar agladılar.
su sögüt agacının nim setreyledigi senin
Mezarın üzerine bir zırh baslık ile kılıç hak,
Olunmustur. İste orası o kahramanı muhteremin
Câyi istirahatidir. Ne mutlu ki, hâki pâye vatan
Ona nâilini intizar olmus!...

Mustafa Kemal ATATÜRK
Harbiye talebesi iken yazmıstır


Hakikat Nerede?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır
Tuna ezelden Türk diyarıdır.
Bilinen tarihler söylememis bunu
Kalkıyor örtüler, örtülen dogacak,
Dinleyin sesini dogan tarihin,
Aydınlıkta karaltı, karaltıda safak
Yalan tarihi gömüp, dogru tarihe gidin.

Asya'nın ortasında Oguz ogulları,
Avrupa'nın Alplerinde Oguz torunları
Dogudan çıkan biz
Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz
Türk sadece bir milletin adı degil,
Türk bütün adamların birligidir.
Ey birbirine dis bileyen yıgınlar,
Ey yıgın yıgın insan gafletleri
Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde,

Mustafa Kemal ATATÜRK
Sinop 25 Kânunu Evvel 321 (1905)